این آرامگاه در شهر فخرآباد مشگین‌‌شهر واقع است. بنای امامزاده كه چسبیده به بنای مسجدی است از بیرون دارای نقشه مدوری است كه برای جلوگیری از رانش آن تا ارتفاع سه متری به وسیله دیوارهای پشتیبان در برگرفته شده است كه به همین دلیل نقشه بنا در قسمت پایین به صورت مربع درآمده است. داخل مقبره به شكل هشت ضلعی نزدیك به دایره است و صندوق قبر در وسط آن قرار دارد. این بنا بر روی ازاره سنگی سیاه رنگی بنا گردیده و تمام آن با آجرهایی به صورت رگ‌‌چین بنا شده است. قطر خارجی بنا ۵ متر و قطر داخلی آن ۳/۹۰ است.
از ناحیه شرقی نورگیری در دیواره بنا تعبیه شده است. بر نمای بیرونی با آجرهای سیاه‌رنگ اسم جلاله «اللّه» و در بالا تاریخ ۱۲۴۴ هـ.ق نگاشته شده است. گنبد بنا كه به صورت شبدری تند است با كاشیكاری فیروزه رنگ پوشیده شده است كه بر بالای آن نقش شیری به حالت خوابیده تصویر شده است. در نمای داخلی در هر ضلع تاقچه‌ای با تاقی جناغی تعبیه شده است و در حاشیه زیر گنبد كتیبه‌ای بر روی گچ به تاریخ ۱۲۸۲ هـ.ق نوشته شده كه حاكی از گچكاری بقعه است. نمای داخلی تماماً از گچ پوشیده و بر روی آن نقوش اسلیمی نقاشی شده است
امامزاده سید سلیمان بن موسی الكاظم(ع) شهرفخرآباد مشگین شهر تنها امامزاده در این جلگه میباشد كه دارای شجره نامه و علائم و آثاری است كه مورخان و تاریخ نویسان و محققان از منطقه نامی از او برده و یادی كرده اند.
شرح حال امامزاده سید سلیمان (ع): آرامگاه مطهر امام زاده سید سلیمان (ع) در شهر فخرآباد قرار دارد و نوزدهمین فرزند ذكور حضرت امام موسی كاظم (ع) است و با امام هشتم برادر و ازیك مادر متولد شده اند.از قدیم الایام عده ای از اهالی از وجود شجره نامه مكتوب در پوست آهو در نزد یكی از سادات محلی خبر می دهند در حال حاضر شجره نامه حضرت سید سلیمان (ع) با همكاری و مساعدت حضرت آیت اله بهرالعلوم از استان مقدس امام رضا(ع) تحویل و در یك قاب در حرم امام زاده نصب گردیده است. معمرین و معتمدین محل چنین اظهار میدارند كه امامزاده مزبور بنای حضرت سید سلیمان (ع) فرزند امام موسی كاظم (ع)امام هفتم شیعیان است. كه در دوران خلافت عباسی پس از به شهادت رسیدن امام موسی كاظم(ع) امام هفتم شیعیان بدست ماموران هارون الرشید فرزند آن امام بزرگوار شدیدا تحت تعقیب و آزار و ازیت ما موران خلیفهی عباسی قرار گرفتند و در نتیجه حضرت سید سلیمان (ع) نیزبه علت ناامن بودن بغداد از مرزتركیه موطن خویش را به طرف ایران ترك و به كوه سیاه((قره داغ)) پناه برده و دران طایفه ای از طوایف دشت مغان با مردمان ساكن آن به زندگانی عرفانه خویش تداوم بخشیده پس از گذشت مدتی وابستگان ماموران خلیفه حاكم از محل حضرت مطلع و پس از شناسائی و یافت حضرت نا جوان مردانه و بی رحمانه با ایشان درگیرشدند كه مدتی حضرت سید سلیمان(ع)بازهم در اثر آزار و شكنجه ماموران خلیفه ی عباسی باپای زخمی و خون آلود شبانه از دست آنان فرار و پس از پیمودن راه طولانی به منظل خانمی بنام فخری كه از بستگان امرای منطقه بوده و در شهر فخرآباد فعلی سكونت داشته پناه میبرد كه خانم فخری با پزیرایی وی مدتی نیز جان اورا ازدست ظالمان و ماموران در امان نگه می دارد. بواسطه ی تعلق و وابستگی خام فخری به امرای منطقه در مدت اقات حضرت سید سلیمان(ع) و تا زمانی كه آن زن در قید حیاط بوده كسی جرات نداشته ایشان را مورد شكنجه و آزار و ازیت قراردهد.در شجره نامه ی حضرت سید سلیمان(ع) از تاریخ وفات او هیچ اطلاعی در دست نیست. اما احتمال قوی در اواخر نیمه ی اول قرن پنجم وفات یافته و در فخرآباد به خاك سپرده شده است.
