پل پردلیس معبر كلیه كسانی بود كه در جهت شمال و جنوب به هر دلیلی از اردبیل می گذشتند. بسیاری از سیاحان و مأموران و مسافران داخلی وخارجی كه از ایران به قفقاز و روسیه می رفتند و یا از آن سرزمینها به ایران می آمدند ناگزیر از این پل، كه در خاك كاغذكنان یا خونج قرار داشت، می گذشتند. قدیمی ترین منبع تاریخی كه از جاده كاغذكنان به اردبیل و پل رودخانه سفیدرود یا قزل اوزن یاد می كند كتاب مسالك و ممالك استخری است. نویسنده در ذكر مسافت آذربایجان از اردبیل تا زنجان می نویسد: «از اردبیل تا پل سپید(پل پردلیس قزل اوزن) دو مرحله و از آنجا تا خونه(خونج=كاغذكنان) دو روز راه، و از خونه تا توث سواران یك روزه، و از توث سواران تا زنگان یك روزه.» از نوشته استخری چنین بر می آید كه این پل سالها پیش از تألیف مسالك و ممالك وجود داشته. پترودالاواله جهانگرد معروف ایتالیایی كه همراه سپاه شاه عباس اول راهی آذربایجان شد تا شاهد جنگ شاه عباس با سپاه عثمانی باشد، در گذر از كاغذكنان به سوی اردبیل در مورد جاده اردبیل- زنجان و پل پردلیس می نویسد:
بعد از زنجان، بلافاصله جاده به دو قسمت منشعب می شود. یكی به طرف غرب می رود و دیگری به طرف شمال غربی، و این همان جاده ای است كه در امتداد جاده سلطانیه واقع شده و به طرف اردبیل ادامه می یابد….هنوز دو فرسنگ راه نرفته بودیم كه به معبر بسیار مشكلی رسیدیم كه در یك طرف آن دره عمیقی واقع شده بود. معبر به اندازه ای تنگ و پرپیچ بود كه باید هر كس به طور انفرادی، آن هم پیاده از آن رد می شد در قعر دره رودخانه ای جاری بود كه عظمت چندانی نداشت، ولی چون در این محل عبور از آن غیر ممكن بود یك پل سنگی بر روی آن ساخته بودند كه پردلیس خوانده می شد.
آدام اولئاریوس كه در سال ۱۰۴۷ هـ . ق همراه هیئت نمایندگی پروس(آلمان) از طریق روسیه و شهر اردبیل راهی پایتخت ایران بود در مورد پل پردلیس می نویسد:
در دهم فروردین پس از صرف نهار به طی طریق ادامه دادیم(سفیر بروگمان توانست سوار بر اسب شود) به تاروس كه ایرانیها در اینجا آن را پردلیس می نامند رسیدیم.
پیش از این به دره عمیق كه كف آن زمین نامناسب و بدی بود فرود آمدیم. این مكان گویا قرارگاه دزدان و آدم كشان باشد كه برای مسافران خطری بزرگ از روبه رو به پایین سرازیر می شود چنانچه پی ببرند كه مسافران قادر به ایستادگی چندانی نیستند در محل مناسبی هجوم خود را به قافله آغاز می كنند در كف دره رودخانه قزل اوزن جریان دارد كه آب آن كف آلود بود و با سرعت زیاد به مانند تیری از میان تخته سنگهای كوه به پایین سرازیر می شد آب رودخانه سفید و زلال است و ازاین جهت به زبان طالشی آن را اسپروت می نامند. بر فراز رود پلی زیبا از خشت پخته ساخته اند كه دارای نه دهانه است. آدام اولئاریوس در سال ۱۶۳۷ م. از این پل تصویری تهیه كرده است این پل كه بطور افقی در زمینه وسط تصویر كشیده شده بر روی رودخانه قزل اوزن قرار دارد و بر روی آن كاروان هیئت نمایندگی آلمان مشاهده می گردد كه از طرف راست به چپ پل را طی می كند. از تاریخ دقیق احداث این پل كه در قرون سوم و چهارم هجری وجود داشته اطلاعی در دست نیست. این پل در دوره صفویه به دستور شاه طهماسب اول تعمیر یا تجدید بنا شده است .
ماكسیم سیرو در مورد قدمت این پل می نویسد: «ساختمان عمده ای كه بین اردبیل و زنجان قرار دارد پلی است كه روی قزل اوزن به وسیله شاه طهماسب اول ساخته شده است » احتمالا نویسنده محترم از سوابق پردلیس اطلاعی نداشته و به همین دلیل ساختمان آن را به شاه طهماسب نسبت داده است با توجه به شواهد معتبری كه پبش از صفویه درباره این پل وجود دارد می توان بایقین اظهار داشت كه این پل به علت خرابیهای كه یافته بود در دوره سلطنت شاه طهماسب اول باسازی گردد.این پل پردلیس به دستورشاه طهماسب اول باسازی گردد.این پل كه ظاهرا تا سالهای بعد از انقلاب مشروطیت سالم مانده بوددر حدود سالهای ۱۳۳۸-۱۳۳۹هجری قمری به دستور محمد تقی خان امیر تومان ملقب به سطوت الممالك برای جلوگیری از ورودعشایر غارتگر خلخال با موادمنفجره ویران شد.پل پردلیس با این كه یكی از اثار ارزشمند تاریخی اذربایجان شرقی است متأسفانه از سوی میراث فرهنگی استان شناسایی نشده و حفاظت نمی شود.امید كه سازمان میراث فرهنگی استان اذربایجان شرقی و استان اردبیل به این اثر ارزشمند تاریخی توجه كند.
