این بنا در چهار راه مدرس، كوچه شهید داوود شهلایی واقع گردیده و از آثار دوره قاجاریه است كه در سال ۱۲۳۵ه-. ق توسط حاج شهبازخان و شش برادر او كه مؤسس طایفه معروف به حاجی زادگان بودند، در بیرون از شهر كرمانشاه آن روزگار بنا گردید . این بنا سالیان متمادی محل درس طلاب علوم دینی و تبلیغات مذهبی بوده و امروزه نیز به عنوان مدرسه علوم دینی مورد استفاده است. ورودی كنونی بنا، زیرگذری است كه در خیابان مدرس و در زیر ضلع شرقی بنا قرار گرفته است . صحن مسجد، مستطیل شكلی به ابعاد تقریبی ۱۸×۲۲متر است كه در اضلاع آن، حجره ها و مدرس، و در ضلع جنوبی آن، شبستان ستوندار مسجد قرار گرفته است . نمای داخل حیاط كاملا نوسازی شده؛ اما داخل حجره ها و شبستان به شكل اصلی خود باقی مانده است . كف حجره ها حدود ۷۰ سانتی متر از سطح صحن مرتفع تر است . شبستان مسجد ، مستطیل شكلی است كه پوشش آن، متشكل از ۲۰ گنبد كوچك، بر روی ۳ ردیف ستون ۴ تایی و دیوارهای اضلاع قرار گرفته است . ستون ها سنگی و دیوارها و پوشش ، آجرچینی ساده با بندكشی سفید است . ازاره بنا به ارتفاع ۳/۱ متر با سنگ مرمر پوشش یافته و كف آن نیز در دوره اخیر موزاییك فرش شده است . ساقه ستون ها به صورت مارپیچ حجاری شده و بر روی آنها سرستونی متشكل از مكعب های یكپارچه سنگی- به صورت پلكانی معكوس- قرار گرفته است . ابعاد بزرگترین مكعب این سرستون، ۹۰×۹۰سانتی متر است . بر روی این سرستون ها ، پاطاق ها و پوشش گنبدی قرار گرفته است . گنبدهای پوشش به جز گنبدی كه در محور محراب قرار دارد و از نوع چهار بخشی با تزیینات كاشی و آجر لعابدار است، بقیه از نوع عرقچینی هستند . محراب بنا در میانه ضلع جنوبی بنا قرار گرفته و دارای تزیینات كاشی و آجر لعابداراست .