روستای سرخه دزج، در بخش مركزی شهرستان سنندج واقع شده به فاصله ۴ كیلومتر و ۴۰۰ متر و دارای انشعابات آب، برق، گاز و تلفن است. این روستا ۳۲۶ خانوار و ۱۴۳۰ نفر جمعیت دارد. روستاهایی كه در حاشیه روستای سرخه دزج قرار دارند عبارت است از: روستای اجگره، آرندان، صوفیان، كلكان، نوره، قلیان و باباریز. وجه تسمیه و قدمت این روستا: در پایین ترین قسمت روستا یك قلعه وجود داشته كه آجرهای آن قرمز رنگ بوده. واژه سور در زبان كردی به معنای قرمز هست و دژ به معنای قلعه و سوره دژ بعدها به سورآزا یا سرخه دزج مشهور شده است. قدمت روستا به حدود ۸۰۰ سال پیش برمی گردد. اهالی این روستا بیشتر به كار كشاورزی و باغداری مشغول هستند كه گندم، جو و نخود از جمله محصولات كشاورزی و هلو، آلو و زردآلو از جمله محصولات باغی این روستاست. زنان روستا هم معمولا به همسران خود در كارهای مختلف كمك می كنند همچنین معمولا در اوقات فراغت مشغول به قالی بافی و خیاطی هستند. مشهورترین كوه روستا گودی برانان است كه در وسط ۳ روستای سرخه دزج، اجگره و ساتیله قرار دارد و كوه قلا هم یكی دیگر از كوههای زیبای این روستاست كه بسیار مشرف بر روستا قرار دارد. چشمه های بسیار زیبایی هم در این روستا وجود دارد. یك قنات در این روستا وجود دارد كه هم اكنون بیش از ۲۰ خانوار جهت آبیاری باغهای خودشان از آن استفاده می كنند كه به كانی آوایی مشهور است و یك چشمه دیگر هم وجود دارد كه به گناوه مشهور می باشد و در ۲ كیلومتری شمال روستای سرخه دزج قرار دارد. اهالی این روستا معمولا اوقات فراغت خود را با بازیهای مختلف بومی محلی پر می كنند از جمله گوروا بازی، هه لوكان، گویزان و چالان.